In de turbulente wereld van het Midden-Oosten is Bashar al-Assad een naam die synoniem is met veerkracht, autoriteit en controverse. Na meer dan tien jaar van verwoestende oorlogen en internationale kritiek, is de vraag die velen zich blijven stellen: waarom is de Syrische president nog steeds aan de macht?
De opkomst van Bashar al-Assad
Bashar al-Assad, geboren op 11 september 1965, kwam in 2000 aan de macht na het overlijden van zijn vader, Hafez al-Assad, die sinds 1971 president van Syrië was. In het begin leek Bashar een verademing voor de Syrische bevolking. Hij presenteerde zichzelf als een vernieuwer die meer openheid zou brengen en minder hardhandig zou regeren dan zijn vader.
Hij introduceerde enkele bescheiden hervormingen op het gebied van persvrijheid en politieke openheid, maar het was al snel duidelijk dat de onderliggende machtsstructuren weinig veranderd waren. Het regime bleef een familiebedrijf, gedreven door de belangen van de Alawitische minderheid, die zich bedreigd voelde door de dominante soennitische meerderheid in Syrië.
Het begin van de opstand
In 2011, toen revoluties in andere Arabische landen zoals Tunesië, Egypte en Libië plaatsvonden, werd ook Syrië getroffen door massale protesten. Wat begon als vreedzame demonstraties tegen de autoritaire heerschappij van Assad, escaleerde al snel naar een gewelddadige conflict.
De protesten werden brutaal onderdrukt, waarbij het regime niet schroomde om de eigen bevolking te bombarderen met helikopters en straaljagers. Het gebruik van zogenaamde “vatenbommen” – explosieve vaten gevuld met dynamiet en metalen fragmenten – werd al snel een symbool van de wreedheid waarmee het regime zijn tegenstanders trachtte te verpletteren.
De rol van Rusland
Een belangrijk element in de aanhoudende macht van Assad is de internationale steun die hij ontving, vooral van Rusland. De situatie in Syrië werd steeds complexer toen buitenlandse machten zich gingen mengen in het conflict. Terwijl het Westen, inclusief de Verenigde Staten, steun verleende aan bepaalde opstandige groeperingen, bemoeide Rusland zich direct met de situatie.
Het Russische veto in de VN Veiligheidsraad voorkwam een westerse interventie, wat het Assad-regime in staat stelde zich te hergroeperen en tegen de opstand te vechten. Het Kremlin zag de situatie in Libië als een waarschuwing; een internationale interventie daar, onder leiding van de NAVO, leidde tot de val van Gaddafi, en Rusland wilde een herhaling van dit scenario in Syrië vermijden.
Rusland, dat strategische belangen heeft in Syrië, vooral op militair en geopolitiek gebied, bood Assad niet alleen diplomatieke steun, maar ook militaire hulp. Russische luchtsteun, vooral in de latere stadia van het conflict, was cruciaal voor het herwinnen van belangrijke gebieden van de opstandelingen. Zonder de steun van Moskou zou het Assad-regime waarschijnlijk veel moeilijker stand hebben gehouden.
De menselijke tol
De gevolgen van de burgeroorlog in Syrië zijn onmetelijk. Miljoenen Syriërs zijn gevlucht, steden zijn verwoest en de economie ligt in puin. Binnen de landen die steun verleenden aan de oppositie in Syrië, begonnen de radicale elementen van de opstand steeds meer terrein te winnen. Jihadistische groepen, zoals ISIS, gaven een tragische wending aan het conflict, waardoor buitenlandse radicalen de strijd aangingen, wat de situatie nog verder verergerde.
Er werd wereldwijd gesproken over de gruwelijkheden die het Assad-regime beging. De verhalen van martelingen, willekeurige executies en het systematische onderdrukken van de bevolking werden steeds talrijker. Mensenrechtenorganisaties, zoals Human Rights Watch, klagen al jaren over de wrede praktijken van het regime, inclusief de dood door marteling in gevangenissen.
In 2015 gaf Assad in een interview zelfs toe dat er gevallen van marteling waren, maar hij verdedigde het gebruik van harde maatregelen als noodzakelijk voor het behoud van de stabiliteit van het land.
Mona Keijzer: Een Loopbaan in de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Waarom blijft Assad in het zadel?
De grote vraag blijft: waarom is Assad na al deze jaren van conflict en verzet nog steeds president van Syrië? De redenen zijn complex en diepgeworteld in de politieke en militaire steun die hij ontvangt, zowel van binnenuit als van buitenaf.
Intern speelt de macht van de Alawitische gemeenschap, die zich bedreigd voelt door de dominante soennitische meerderheid, een cruciale rol in het behouden van het regime. De angst voor een verlies van macht en invloed binnen Syrië heeft de familie Assad tot een hardnekkig machtscentrum gemaakt.
Extern blijft de steun van Rusland een levenslijn voor het regime. Terwijl het Westen zich zorgen maakt over de mensenrechtenschendingen, kiest Rusland ervoor om Assad als een belangrijke geopolitieke bondgenoot te beschouwen. Dit betekent dat de internationale gemeenschap, ondanks haar verontwaardiging, beperkt in haar mogelijkheden is om Assad daadwerkelijk van de macht te verdrijven.
De steun van Iran is een andere belangrijke factor. De banden tussen Syrië en Iran zijn zowel strategisch als religieus van aard. Iran, dat de sjiitische belangen in het Midden-Oosten beschermt, heeft Assad militaire en economische hulp geboden en heeft zich op verschillende fronten gemengd in de Syrische oorlog. Deze bondgenoten hebben Assad in staat gesteld om te blijven strijden, ondanks de voortdurende chaos.
In wezen draait de kracht van Assad niet alleen om de onderdrukking van zijn eigen bevolking, maar ook om het netwerk van bondgenoten dat zijn positie beschermt. Terwijl Syrië zich in een post-oorlogsfase bevindt, blijft het regime zijn greep op de macht versterken, met steun van zowel binnenlandse als buitenlandse machten.
De toekomst van Syrië blijft onzeker. Terwijl de verwoestingen van de oorlog nog steeds voelbaar zijn, blijkt Assad nog steeds in staat om zijn positie te behouden. De blijvende vraag is of Syrië ooit zal herstellen van de wonden die deze oorlog heeft achtergelaten, en of Bashar al-Assad ooit daadwerkelijk zal kunnen rekenen op vrede, zowel binnen zijn land als op het wereldtoneel.
Asma al-Assad
Asma al-Assad is de vrouw van de Syrische president Bashar al-Assad. Geboren in 1975 in Londen, was ze eerder werkzaam als financieel analist. Ze werd bekend als de ‘first lady’ van Syrië, waarbij ze zich inzette voor sociale projecten, maar werd later bekritiseerd vanwege haar steun aan het autoritaire regime van haar man tijdens de Syrische burgeroorlog.
Zein al-Assad
Er is weinig bekend over een prominente figuur genaamd Zein al-Assad binnen de Syrische politiek of de Assad-familie. De naam kan verwijzen naar een minder bekende of verwante persoon in de dynastie van de Assad-familie, maar verdere informatie is schaars.
Bashar al-Assad
Bashar al-Assad is sinds 2000 de president van Syrië, na de dood van zijn vader, Hafez al-Assad. Hij leidde het land door de verwoestende burgeroorlog die begon in 2011 en wordt internationaal bekritiseerd voor mensenrechtenschendingen en het gebruik van geweld tegen zijn eigen bevolking.
Bashar al-Assad (extra uitleg)
Bashar al-Assad, zoon van Hafez al-Assad, kwam aan de macht in Syrië na het overlijden van zijn vader. Onder zijn leiderschap escaleerde de Syrische burgeroorlog, waarbij hij de oppositie onderdrukte en steun ontving van landen als Rusland en Iran, ondanks wereldwijde kritiek op zijn regime.
Assad Syrië
De naam Assad is synoniem met het Syrische regime. Sinds Hafez al-Assad de macht greep in 1971, heeft de familie Assad het land autoritair geregeerd, met als resultaat een sterk gecentraliseerde staat. Het regime bleef onder Bashar al-Assad stevig in controle, zelfs tijdens de burgeroorlog die het land verwoestte.
President Assad
President Assad verwijst doorgaans naar Bashar al-Assad, de heerser van Syrië. Hij is wereldwijd bekend om zijn repressieve regime en zijn rol in de burgeroorlog, waarbij hij beschuldigd wordt van oorlogsmisdaden. Desondanks heeft hij zijn macht behouden door steun van bondgenoten zoals Rusland en Iran.
bezoek voor meer geweldige artikelen: blognews.
