Als je de naam Fidan Ekiz hoort, reikt die verder dan enkel tv-presentatie: ze is een durf-denker, een verhalenverteller en een strijdster voor aandacht. In dit artikel neem ik je mee op haar reis — van een eilanddorpje tot de spotlights — en laat ik zien waarom haar stem vandaag relevanter is dan ooit.
View this post on Instagram
Van Rozenburg naar de wereld: de oorsprong van Fidan Ekiz
Fidan Ekiz werd geboren op 10 december 1976 in het dorp Rozenburg, tegenwoordig onderdeel van de gemeente Rotterdam. Rozenburg voelt in haar verhalen vaak als een thuisbasis, een plek van nostalgie waar ze terugkeert — zelfs als haar werk haar naar verre uithoeken van de wereld brengt.
Haar ouders kwamen uit Turkije; haar vader vertrok in 1968 naar Nederland en ontmoette later haar moeder in Turkije. Die migratie-achtergrond is geen voetnoot in haar leven, maar een drijvende kracht achter haar visie. Juist door afstand ontstond nabijheid: ze wil begrijpen én verbinden.
Als kind was Fidan geen typische meisjesmeisje. Ze klom in bomen, speelde buiten en voelde al vroeg een sterke afkeer van onrecht. Al op jonge leeftijd maakte ze zich boos als iemand werd gepest — vermoedelijk het eerste vonkje van haar latere idealisme.
De journalist als ontdekkingsreiziger
Na haar opleiding op de School voor Journalistiek werd Turkije haar tweede thuisbasis. Haar vroege stages in Istanbul waren meer dan een leerschool: het waren momenten van identiteitsontdekking en confrontatie.
Via het Rotterdams Dagblad vond ze haar weg naar de buitenlandredactie, vastbesloten om reportages uit conflictgebieden te maken. Ze meldde zich aan voor opdrachten in Irak, Koerdistan, met de bedoeling te schrijven over wat vaak verzwegen bleef.
Een keerpunt: haar verslag uit Kirkuk, waar een zelfmoordaanslag plaatsvond terwijl ze net daar was geweest, liet haar zien dat journalisten zelden neutraal kunnen blijven. Het was de dag waarop de waanzin en het trauma realiteit werden — maar ook de dag waarop ze besefte dat haar rol méér moest zijn dan toeschouwer.
Documentaires, opinie en scherpe pen
Naast verslaggeving is Fidan Ekiz bekend als documentairemaker en opiniemaker. Ze produceerde onder andere de reeks De Pen & het Zwaard, waarin persvrijheid centraal staat. In die reeks reisde ze onder meer naar landen als Colombia, Myanmar, Turkije, Rusland, Hongkong — telkens met vragen over macht, censuur en waarheid.
Haar werk is geen kale verslaggeving; het is een zoektocht. Ze spreekt met mensen die hun leven wagen voor het recht om gehoord te worden. Ze steekt haar nek uit, ook wanneer het tegen de stroom ingaat. Ze gebruikt haar platform om stemmen te versterken die zelden worden gehoord.
Daarnaast schrijft ze scherpe columns over thema’s als vrouwenrechten, integratie, geloof en politiek. In 2019 schreef ze bijvoorbeeld een column over de gedeeltelijke boerkaverbod, waarin ze kritiek levert op wat ze ‘female phobia’ noemt — een fasering waarin het debat vaak niet gaat over religie, maar over het beknotten van vrouwen. Haar uitgesproken stijl schuwt geen controverse, maar streeft naar open debat.
Strijdvaardig, maar geen cynicus
In interviews reflecteert Fidan Ekiz openhartig over hoe haar idealisme ouder werd, maar haar blik realistischer. Ze zegt het vaak: “Ik ben niet cynisch — je moet nóóit cynisch worden — maar ik ben wel realistischer.” Amnesty International
Die balans tussen hoop en realisme zie je terug in haar keuzes: niet elk verhaal hoeft dramatisch of sensationeel te zijn; soms is de kracht juist in nuance, in luisteren. Soms komt het erop aan een positie in te nemen, soms om ruimte te maken voor anderen.
Ze erkent dat belangen vaak de kern zijn: internationale allianties, geopolitiek, menselijke beperkingen — wie het meest schreeuwt, wordt gehoord. Maar zwijgen is geen optie. Ze gelooft dat stemmen ertoe doen.
Invloed, kritiek en erkenning
Met haar werk riep Fidan Ekiz zowel lof op als weerstand. Ze heeft publiek debat weten te prikkelen, vaak over gevoelige onderwerpen. Ze daagt uit: hoe beperkt is vrijheid, en wat mag je vragen van een open samenleving?
Ze ontving erkenning voor haar moed in de mediawereld. Bijvoorbeeld de Pim Fortuyn Prijs (2021) wordt haar naam geassocieerd in lijsten over haar werk en impact. Wikimedia
Tegelijkertijd krijgt ze kritiek — bijvoorbeeld wanneer haar meningen hard aangekeken worden door mensen met andere overtuigingen. Dat is inherent aan het vak van opinie-maker. Maar ze blijft staan: onderbouwd, vastberaden, met respect voor complexiteit.
Waarom Fidan Ekiz vandaag relevant is
We leven in een tijd van polarisatie, van social media waarin nuance vaak tekortschiet. In zo’n context heeft een stem als die van Fidan Ekiz grote betekenis. Ze herinnert ons aan het belang van vragen: wie bepaalt het narratief? Wie wordt gehoord — en wie niet?
Haar achtergrond — migratie, meertaligheid, verbinding tussen Europa en Turkije — geeft haar een dubbele blik. Ze is geen buitenstaander die exotiseert, maar een insider die kritisch kijkt. Dat perspectief is schaars in het publieke debat.
Ze nodigt uit tot empathie, niet als zwakte, maar als kracht. Ze daagt uit tot zelfreflectie: hoe staan wij tegenover onrecht, afstand en verbondenheid? Wat tolereren we stilzwijgend?
Fidan Ekiz nieuwe vriend
Over Fidan Ekiz nieuwe vriend wordt veel gespeculeerd, vooral sinds haar eerdere relatie met Wierd Duk publiek eindigde. Toch houdt Fidan haar liefdesleven tegenwoordig bewust buiten de schijnwerpers. Ze heeft ooit aangegeven dat ze liever over haar werk praat dan over wie ze thuis opwacht. Wat ze wél deelt, is dat ze gelooft in verbinding, in relaties die haar intellectueel uitdagen en haar vrijheid respecteren. Mensen om haar heen noemen haar iemand die niet snel concessies doet — en dat maakt haar zowel onafhankelijk als moeilijk te vangen in roddelrubrieken. Haar hart lijkt meer te kloppen voor ideeën, boeken en gesprekken dan voor publieke liefdesverhalen.
Fidan Ekiz ziek
Het onderwerp Fidan Ekiz ziek kwam kortstondig in de media toen ze zelf openhartig sprak over periodes van oververmoeidheid. Haar agenda was vaak overvol — tv-werk, columns, documentaires, reizen. In interviews liet ze doorschemeren dat de druk haar soms letterlijk ziek maakte. Niet ernstig of langdurig, maar genoeg om te beseffen dat zelfs de sterkste stemmen rust nodig hebben. Ze vertelde dat ze leerde grenzen te stellen en dat ze bewust tijd neemt voor haar zoon en zichzelf. Juist in die eerlijkheid zit haar kracht: ze wil geen perfect plaatje zijn, maar een mens van vlees en bloed die ook weleens omvalt en weer opstaat.
Fidan Ekiz zoon
Wie haar kent, weet dat Fidan Ekiz zoon een belangrijk anker in haar leven is. Haar zoon Ferre, uit haar eerdere relatie met Wierd Duk, is het middelpunt van haar bestaan. Ze vertelt in gesprekken dat het moederschap haar perspectief heeft veranderd: “Je leert relativeren. Je werk is belangrijk, maar niet heilig. Je kind houdt je met beide benen op de grond.” Ferre groeit op tussen twee culturen, iets wat Fidan als een verrijking ziet. Ze wil hem laten zien dat je trots kunt zijn op al je identiteiten, zonder te hoeven kiezen tussen ‘hier’ of ‘daar’. In interviews straalt ze als ze over hem praat — minder de journalist, meer de moeder met zachte ogen.
Fidan Ekiz Wilfred Genee
De samenwerking tussen Fidan Ekiz Wilfred Genee bij het programma De Oranjezomer zorgde destijds voor veel aandacht. De twee deelden het scherm, maar ook botsingen — openlijk, soms pittig. Toch toonde die samenwerking iets bijzonders: respect te midden van verschil. Fidan prees Wilfred Genee later voor zijn journalistieke scherpte, ook al verschilde ze van mening over toon of aanpak. Het is precies die dynamiek die televisie interessant maakt: twee persoonlijkheden die niet bang zijn elkaar tegen te spreken. Na afloop van het programma spraken ze positief over elkaars vakmanschap — een teken dat kritische uitwisseling niet altijd persoonlijke strijd hoeft te zijn.
Tot slot: een stem die echoot
Als je nu denkt: wie is Fidan Ekiz voor míj? — dan hoop ik dit portret heeft geholpen om haar gezicht, stem en ambitie te voelen. Ze is niet alleen een presentatrice of documentairemaker, maar een bruggenbouwer in een wereld van scheidslijnen.
Haar pad is gekenmerkt door nieuwsgierigheid, moed en durf — en een diepe overtuiging dat verhalen ertoe doen. Ze houdt ons een spiegel voor: duurzaamheid van democratie, vrijheid van meningsuiting, de last van verleden én de hoop op toekomst.
bezoek voor meer geweldige artikelen: blognews.nl
